زمستان چشم به بهاردارد........... سهیک

 

شیوانظر آهاری ـ تلاشگرزنان ودلنگران کودکان کار را آزاد کنید 

................................. 

برای همه دلنگرانی های شیوا 

دستم نمی رسد 

میوه بربلندای شاخ 

بلند بلند 

هم چنان آرزو های دست نایافتنی من 

اما........ کوشش می کنم 

از درخت به سختی بالامیروم 

می افتم 

با دست وپای زخمی 

اما باز وباز وباز 

خسته نمی شوم 

که این رسم عاشقی است 

از نمور پنجره های زندان 

چهره ناتوان آن کودک رامی نیبم 

دستهای ظریف را 

وباری که از شانه های او سنگین تراست 

دستم نمی رسد ـ شاخسار بلند است 

می کوشم باز وباز 

هیچ بلندایی دست نایافتنی نیست..