دلنوشته ای بهاری................................... سهیک
بهارمی آید...
بهار می آید باکوله باری
ازسبزینگی و بیداری ولبخند
بلبلان چنان نغمه خوش می خوانند
که گویی سرمست ازباده ای گوارایند
بهار می آید
گرچه ما دلتنگ و خسته ایم وشوق رستنمان نیست
گرچه بردل درد وبرپازخم
درکورسویی از تنهایی وسکوت
بی هیچ نشانی از دوردست گام می زنیم
اما........ بهار آمد
نگاه کن ...
بفاصله ای کوتاه اززمهریرزمستانی
وسوزسرماراباخود برد
زمستان وبهار دوش بدوش وپا به پا
ما رامی برند بسوی دوردستها
به جانب امید _ امید به رهایی
به گشوده شدن بست ها وزنجیرها
تا میدان آزادی راه چندانی نیست
گرکوچه ها ی شهررالبالب کنیم
گربخروشیم _ بجوشیم _ فریاد کنیم
باهم یکصدا بخوانیم : ای ایران ای مرز پرگهر
بهار آمد_ بهاری شویم
رخت نوبپوشیم وبه پوشانیم
وگلبانگ آزادی رادرهرکوی وبرزن فریاد کنیم
مارا به پس کوچه های تاریک رهنمون نباش
ما ره بلدانیم _ درکورسو ترین راه تاریخ
باما ازعهدماضی و زبان تازی سخن نگو
ما نیک اندیشانیم ازعصرپیدایی معرفت انسان
بهار آمد.....
زمستانیان درهنگامه کوچ
به وادیه های خشک وبیابانی
وما وآن گربه زخمی پرامید
امید به آرامش_ آسایش _ رفاه _ یکرنگی
امید به سربرآوردن سرافرازانه خوشه گندم
امید به برافراشتن درفش سربلندی
امید به تقسیم عادلانه خنده و دلتنگی
امید به سربلندی این سرو خمیده قامت
امید به دوبارگی دوستی _ عشق و کرامت
امید به آزادی میهن که عشق ماست
آن دلربای پیرجامه ریشه دراعماق
آن همیشه زیبا _ مهربان وصمیمی
بهار آمد ..........
درآستانه درب است _ مرکبش خوش
وموسمش جاودانه باد........
سهیک.....2009_03_30
...........................
هانا عبدی ـ روناک صفارزاده ـ خدیجه مقدم ـ محبوبه کرمی ـ رکسانا صابری و دیگرتلاشگران دربند را آزاد کنید.
با تمامی توان از جنبش مدنی زنان ایران وکمپین یک ملیون امضا پشتیبانی کنیم...